Soga
(Per Sivle)
Du gamla soga,
som stødt er ny
og frisk som ein jonsok-leik:
når hugen vabbar
i haustar-dy,
då kjem du med vårsols-kveik.
Du syner livet
i vokster-drag,
du stør - og du gjev oss råd,
du provar at enn
hev me aukande dag
i verdi til lukka og dåd.
Ja, soga i bok
og soga på munn
og soga i jord og stein,
du manar oss liv
på knause-hard grunn
og hold på dei berre bein.
Du ter oss oss sjølv,
som fram ifrå rot
han voks seg, vår livsens-streng.
Du er ei lykt,
eit ljos fyr vår fot,
der vidare fram me gjeng.
Di skal du benkjast
som oldemor
på sømdaste sess me finn.
Me høyrer med heilag
gaum dine ord
og gøymer deim i vårt sinn.
Me veit, dine augo
vaktar med hug
kvart steg me i livet gjer.
Me blotar deg offer
av heiders-dug,
der framgangs-ferdi me fer.