Ottar Birting
(Per Sivle)
Ved Bordet med Sigurd
Jorsalafarar
sat det so mange
Bausar til Karar.
So stod det ein ung,
ein tettvaksen ein,
heitte Ottar Birting,
var Kjertesvein.
Og best som det var,
det fall, som det plaga,
yver Kong Sigurd
ei Vitløyse-Flaga.
Si dyraste Eiga
fraa Hylla han tok
og kasta i Elden
- si gullskrivne Bok.
Og alle dei Stormenn
sat kurre kring Bordet
og vaaga kje mæla
eit einaste Ordet.
Daa var det, han Ottar
sprang burtaat, og vann
ta Boki or Logarne,
innan ho brann.
Og sidan til Konungen
heldt han ei Tala,
so Sjølvkjensla vakna
og Vitløysa dala.
Og Sigurd han sa honom
Æra og Takk
og gav honom Sess
paa ein Lendermanns-Krakk.
Og um no Mor Noreg
er fatig og mager,
so hev ho daa enno
ei Bok, som er fager:
ho hev i si Grunnlog
ei Bok, som er full
av dyrare Ord,
enn var dei av Gull.
Og skulde det henda
i Ørska ein Kvelden,
at Noreg vil kasta
si Grunnlog i Elden,
og Bausingen tegjer,
avdi han er klok,
lyt Ungdomen berga
vaar Norrøna-Bok.