Ottar Birting

(Per Sivle)

Ved Bordet med Sigurd
   Jorsalafarar
sat det so mange
   Bausar til Karar.
So stod det ein ung,
ein tettvaksen ein,
   heitte Ottar Birting,
   var Kjertesvein.

Og best som det var,
   det fall, som det plaga,
yver Kong Sigurd
   ei Vitløyse-Flaga.
Si dyraste Eiga
fraa Hylla han tok
   og kasta i Elden
   - si gullskrivne Bok.

Og alle dei Stormenn
   sat kurre kring Bordet
og vaaga kje mæla
   eit einaste Ordet.
Daa var det, han Ottar
sprang burtaat, og vann
   ta Boki or Logarne,
   innan ho brann.

Og sidan til Konungen
   heldt han ei Tala,
so Sjølvkjensla vakna
   og Vitløysa dala.
Og Sigurd han sa honom
Æra og Takk
   og gav honom Sess
   paa ein Lendermanns-Krakk.

Og um no Mor Noreg
   er fatig og mager,
so hev ho daa enno
   ei Bok, som er fager:
ho hev i si Grunnlog
ei Bok, som er full
   av dyrare Ord,
   enn var dei av Gull.

Og skulde det henda
   i Ørska ein Kvelden,
at Noreg vil kasta
   si Grunnlog i Elden,
og Bausingen tegjer,
avdi han er klok,
   lyt Ungdomen berga
   vaar Norrøna-Bok.